Przejdź do głównej zawartości

W tę i z powrotem

Dzisiaj przedstawię Wam jedną z gier słownych typu "kartka i ołówek", które znalazłam na stronie BabyBoom.com. Gry słowne świetnie rozwijają słownictwo dziecka, co więcej zachęcają do poznawania nowych wyrazów, doskonalą umiejętność czytania i pisania oraz kreatywność.
Grę znałam również z różnych publikacji, które używam w pracy, jednak to BabyBoom przypomniało mi o niej.

Jak już wspominałam wcześniej potrzebna nam będzie jedynie kartka w kratkę lub linię i ołówek.

W grze może brać udział 2 lub więcej osób. Polega ona na tym, aby wymyślić słowo- czym dłuższe tym lepiej. Następie rozpisać je pionowo po lewej stronie kartki, a po prawej stronie również pionowo, tylko od końca. WAŻNE! Pierwsza litera i ostatnia muszą być w tej samej linijce.


Zadaniem graczy jest utworzenie słów rozpoczynających i kończących się na wskazane litery.

Kiedy wszyscy skończą (lub poddadzą się) następuje czytanie stworzonych wyrazów. Jeśli jakieś hasło się powtarza, osoby które je wpisały muszą je wykreślić, tym samym stracić punkty. Będzie to mobilizowało graczy do wymyślania jak najciekawszych słów.

Wygrywa ten, kto ma jak najwięcej niepowtarzalnych słów.


A teraz zadanie dla Was!
Ułóżcie najciekawsze wyrazy w tej grze do słowa: logika. Odpowiedzi piszcie w komentarzach!

L .................. A
O ................. K
G ................. I
I ...................G
K ................ O
A ................. L

Miłej zabawy!
😉

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Porozmawiajmy po kakańsku!

Dzisiaj proponuję Wam zabawę, w której będziecie się porozumiewać nowym językiem. Kiedy byłam dzieckiem rozmawiałyśmy tak z koleżankami w szkole, nie chcąc aby chłopcy rozumieli co do siebie mówimy. Język kakański polega na tym, że przed każdą sylabą w wyrazie wstawiamy sylabę "ka-" . I tak na przykład wyraz kredki będzie brzmiał ka-kred-ka-ki. Oczywiście w tym języku możemy tworzyć całe zdania. Im bardziej biegli będziemy w tym języku, tym bardziej swobodnie będziemy się wypowiadać i będzie brzmiało to bardziej naturalnie. Zdanie w języku polskim: Kasia jedzie z psem do weterynarza.  Zdanie w języku kakańskim: Ka-ka-ka-sia ka-je-ka-dzie ka-z ka-psem ka-do ka-we-ka-te-ka-ry-ka-na-ka-rza. Zachęcam do wspólnej zabawy i rozmowy z członkami rodziny w tym języku. Na początku zaczynamy od tworzenia poszczególnych wyrazów, aby później przejść do tworzenia zdań. Pamiętajcie, że trudniej jest zrozumieć ten język, jeśli samemu nie ma się go jeszcze u

Gorący ziemniak

Na koniec tygodnia zachęcam do zagrania w ekscytującą grę "Gorący ziemniak". Gra jest przeznaczona dla osób od 10 roku życia, dlatego zachęcam do grania całymi rodzinami. W rozgrywce może brać udział nawet do 12 osób. Gra polega na odpowiadaniu na pytania umieszczone na kartonikach. Odpowiadać może jedynie osoba trzymająca ziemniaka, po czym przekazuje go zgodnie z ustaloną wcześniej kolejnością osobie, która odpowiada na to samo pytanie. Runda kończy się w momencie, kiedy bączek odliczający czas się zatrzyma. Wtedy osoba, która ma w rękach ziemniaka przesuwa swój pionek do przodu- to znaczy bliżej grilla. Gra kończy się w momencie, kiedy jeden z graczy stanie na ostatnim polu, czyli na rozżarzonym grillu. Wygrywa osoba, której pionek znajduje się najdalej od tego pola. Oprócz wersji familijnej, wydawnictwo proponuje inne wersje tej gry, które pozwolą Wam na dostosowanie jej do własnych wymagań. Dla młodszych dzieci proponuję jednak wersję junior - zawiera

Opowiadamy historie

Opowiadanie historyjek to świetna zabawa edukacyjna. Dzieci uwielbiają mieć wpływ na bieg zdarzeń jakiegoś opowiadania, często wplatają w nie niestworzone postaci, pojazdy czy nadprzyrodzone moce. Jednak co robić jeśli dziecko mówi, że nie potrafi wymyślać historii? Oprócz tego, że należy poszukać przyczyny w niechęci tego typu zabaw (może to być zbyt ubogie słownictwo, przyzwyczajenie do krótkiego odpowiadania na pytania, często też wyręczanie rodziców), to powinniśmy dalej zachęcać dziecko do zabaw, jednak nieco prostszych. Pamiętajmy, że przy tego typu ćwiczeniach dorosły powinien być towarzyszem dziecka, który zachęca je do mówienia, a nie mówi za nie lub neguje wymyślane historie. Przykłady ćwiczeń: Pokazujemy dziecku rysunek i prosimy o opisanie go. Dorosły może zadawać pytania pomocnicze, które od pytań ogólnych (Co robi chłopiec?) będą się kierować ku szczegółom (Jakie produkty znajdują się w koszyku? Kto ma więcej produktów?). Tutaj warto również odwoływać się