Przejdź do głównej zawartości

Zrób to sam - WARCABY GRAMATYCZNE

Dzisiaj sami będziemy wykonywać WARCABY GRAMATYCZNE.
Jak zrobić planszę do warcabów znajdziesz w poprzednim poście: https://teragra.blogspot.com/2020/03/zrob-to-sam-warcaby.html

Dzisiaj jedynie ją troszkę urozmaicimy.
Potrzebne nam będą jedynie kredki.

Pomaluj wybrane przez siebie czarne pola kolorowymi figurami, ja wybrałam:
- zielone koło (o)
- czerwony trójkąt (Δ)
- fioletowy kwadrat (▢)

Każdy z tych znaków ma swoją funkcje. Ale o tym w zasadach gry:

W grze biorą udział 3 osoby: dwóch graczy i sędzia. Każdy gracz dysponuje dwunastoma pionkami. Tak, jak w warcabach, gracze ustawiają swoje pionki w 3 rzędach na kolorowych polach po przeciwnych stronach planszy. Pionki mogą poruszać się tylko po kolorowych polach i tylko do przodu. Można też zbijać przeskakując przez pionki przeciwnika (wtedy możliwy jest ruch do tyłu.)
Aby zająć kolejne pole, gracz układa zdanie z czasownikiem w odpowiednim czasie, zgodnie ze wskazówkami umieszczonymi w zasadach gry.
Nad poprawnością zbudowanego zdania czuwa sędzia. Każdy gracz ma prawo do dwóch pomyłek. W wypadku trzeciej i kolejnej - traci pionek. Wygrywa ten zawodnik, którego pionek pierwszy dotrze do przeciwnego końca planszy.


Jeśli staniesz na polu oznaczonym poniższymi symbolami, to:

๐ - ułóż zdanie z czasownikiem w czasie przeszłym,
Δ - ułóż zdanie z czasownikami w czasie teraźniejszym,
▢ - ułóż zdanie z czasownikiem w czasie przyszłym.

Co ćwiczymy?
Oprócz tego, że przy robieniu planszy ćwiczymy motorykę małą, dokładność wykonywania linii, rysunków, to podczas gry ćwiczymy logiczne myślenie. Przy wersji gramatycznej dodatkowo utrwalamy poprawność tworzenia form gramatycznych czasowników.

MIŁEJ ZABAWY!


Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Porozmawiajmy po kakańsku!

Dzisiaj proponuję Wam zabawę, w której będziecie się porozumiewać nowym językiem. Kiedy byłam dzieckiem rozmawiałyśmy tak z koleżankami w szkole, nie chcąc aby chłopcy rozumieli co do siebie mówimy. Język kakański polega na tym, że przed każdą sylabą w wyrazie wstawiamy sylabę "ka-" . I tak na przykład wyraz kredki będzie brzmiał ka-kred-ka-ki. Oczywiście w tym języku możemy tworzyć całe zdania. Im bardziej biegli będziemy w tym języku, tym bardziej swobodnie będziemy się wypowiadać i będzie brzmiało to bardziej naturalnie. Zdanie w języku polskim: Kasia jedzie z psem do weterynarza.  Zdanie w języku kakańskim: Ka-ka-ka-sia ka-je-ka-dzie ka-z ka-psem ka-do ka-we-ka-te-ka-ry-ka-na-ka-rza. Zachęcam do wspólnej zabawy i rozmowy z członkami rodziny w tym języku. Na początku zaczynamy od tworzenia poszczególnych wyrazów, aby później przejść do tworzenia zdań. Pamiętajcie, że trudniej jest zrozumieć ten język, jeśli samemu nie ma się go jeszcze u
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Gorący ziemniak

Na koniec tygodnia zachęcam do zagrania w ekscytującą grę "Gorący ziemniak". Gra jest przeznaczona dla osób od 10 roku życia, dlatego zachęcam do grania całymi rodzinami. W rozgrywce może brać udział nawet do 12 osób. Gra polega na odpowiadaniu na pytania umieszczone na kartonikach. Odpowiadać może jedynie osoba trzymająca ziemniaka, po czym przekazuje go zgodnie z ustaloną wcześniej kolejnością osobie, która odpowiada na to samo pytanie. Runda kończy się w momencie, kiedy bączek odliczający czas się zatrzyma. Wtedy osoba, która ma w rękach ziemniaka przesuwa swój pionek do przodu- to znaczy bliżej grilla. Gra kończy się w momencie, kiedy jeden z graczy stanie na ostatnim polu, czyli na rozżarzonym grillu. Wygrywa osoba, której pionek znajduje się najdalej od tego pola. Oprócz wersji familijnej, wydawnictwo proponuje inne wersje tej gry, które pozwolą Wam na dostosowanie jej do własnych wymagań. Dla młodszych dzieci proponuję jednak wersję junior - zawiera
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Opowiadamy historie

Opowiadanie historyjek to świetna zabawa edukacyjna. Dzieci uwielbiają mieć wpływ na bieg zdarzeń jakiegoś opowiadania, często wplatają w nie niestworzone postaci, pojazdy czy nadprzyrodzone moce. Jednak co robić jeśli dziecko mówi, że nie potrafi wymyślać historii? Oprócz tego, że należy poszukać przyczyny w niechęci tego typu zabaw (może to być zbyt ubogie słownictwo, przyzwyczajenie do krótkiego odpowiadania na pytania, często też wyręczanie rodziców), to powinniśmy dalej zachęcać dziecko do zabaw, jednak nieco prostszych. Pamiętajmy, że przy tego typu ćwiczeniach dorosły powinien być towarzyszem dziecka, który zachęca je do mówienia, a nie mówi za nie lub neguje wymyślane historie. Przykłady ćwiczeń: Pokazujemy dziecku rysunek i prosimy o opisanie go. Dorosły może zadawać pytania pomocnicze, które od pytań ogólnych (Co robi chłopiec?) będą się kierować ku szczegółom (Jakie produkty znajdują się w koszyku? Kto ma więcej produktów?). Tutaj warto również odwoływać się
Prześlij komentarz
Czytaj więcej